Ik loop over een pier in Saint Kilda, Melbourne en probeer nergens aan te denken. Om de vier meter zit een ding om zeilboten aan af te meren. Met een beetje verbeelding ziet dat afmeerding eruit als een metalen, gehurkte kikker. En zo heet het ding dan ook. Of omdat het ding zo heet, lijkt het op een kikker. Dat weet ik niet precies. Had een levende spin op een levende kikker gezeten, had ik me daar zeker over verwonderd.
Dit spinnetje verbaasde me op een andere manier, door niet weg te waaien. Niet dat het hard waaide, maar het was een heel klein, bijna doorzichtig spinnetje. Terwijl ik liep en observeerde, passeerde ik nog een spinnetje. Het zat op eenzelfde afmeerding en op dezelfde plek. Het zat zelfs in dezelfde houding, in dezelfde richting gericht, dezelfde kant op te kijken. Althans, dat laatste stel ik me voor. Ik heb geen idee of het aan het kijken was, maar zover ik weet kunnen spinnen hun ogen niet sluiten. En als ik er acht had, zou ik ze nooit allemaal tegelijk dicht doen.
Ik begon aan het spinnetje te twijfelen. Was het wel een spinnetje? Was het niet een klein functioneel onderdeel van het afmeerding? Een palletje of een fliepeltje voor een drukknoopje dat het touw vast houdt? Op de volgende paalsteekknop zat weer een dingetje. Op precies dezelfde plek. Maar toen ik goed keek bleek ook dit dingetje, een spinnetje.
Potverdrie. Als ik er nog een zie ga ik aan mezelf twijfelen, en niet aan het spinnetje, dacht ik, bijna hardop.
Gelukkig zat er geen spinnetje op het volgende afmeerding.
Zouden de spinnetjes van elkaar weten dat ze daar zitten? “Hey, spinnenkop, ik zit linksvoor vandaag!”. Zouden spinnen weten wat links voor is? Spreken spinnen dingen af?
En zo niet, hoe kan het dan dat ze allemaal linksvoor zitten?
Hier zijn hogere krachten aan het werk. Geen god of demonen, wel almachtig. De wind en de zon. Blijkbaar is linksvoor de ultieme plek voor een spinnetje om te zitten in deze condities.
Ik probeerde me in te leven. Als ik zo’n spinnetje zou zijn, dan zou ik toch ook uit de wind, en in de zon, op een pier, aan het water gaan zitten?
Toch niet, want ik ben hier maar even. Dan loop ik weer door, mijmerend over hoe het zou zijn om een spinnetje te zijn, dat precies, op dat moment, kan gaan zitten waar dat, voor hem, in deze omstandigheden, het beste is.
Misschien moet je die zin nog eens lezen.
Wat kunnen er veel antwoorden in een spinnetje zitten. Moet je er het beste van maken op de plek waar je bent? Of moet je de beste plek opzoeken? Wat houdt me hier? Waarom ben ik in Australië? En is de reden om hier te zijn, sterk genoeg om er te blijven? Hoe bepaalt een spinnetje dat? Zon, een beetje wind, voedsel en met een beetje geluk voortplanten en dan is het goed? Niet prima, goed. Als het harder gaat waaien gaat hij rechts achter zitten en als het donker wordt, onder de pier. Want daar is het veilig.
Wat is het mooi om het leven zo te bekijken. Dat je gewoon doet wat het beste voor je is. Niet wat anderen denken, of vinden wat het beste voor je is, maar wat jij voelt. Niet denkt. Voelt. Dit is goed. Dat je gaat zitten op de plek die voor jou het beste werkt.
En dan vervolgens je gedachten gebruikt om dat te valideren. Eerst voelen, dan denken. Dit is een fijne plek; wat heb ik nodig om hier te blijven?
Wat een mooie benadering van de vraag die al weken door mijn hoofd speelt. Moet ik hier zijn? Nee joh. Ga lekker op het zonnigste plekje zitten en kijk dan wat je nodig hebt.
En in dat zonnige plekje, daar lijkt het antwoord te zitten. Want ‘zonnig’ in deze is niet alleen de aanwezigheid van de zon, maar ‘de juiste factoren’. Zo komen we bij die hogere machten en krachten. De externe factoren die bepalen of ik het gevoel hebt of ik op de juiste plek zit, of beter kan gaan verzitten. Ik beïnvloed niet of ze er zijn, ik kan wel bepalen of ik er genoegen mee neem. De externe factoren zijn voor mij niet anders dan voor een spinnetje. Maar ik verschil wel van een spinnetje in mijn vermogen om genoegen te nemen.
Morgen ga ik kijken of ze er nog zitten. Ik hoop dat het regent, kan ik meteen valideren of ik hier ben voor de zon of voor het uitzicht op de pier.
